
Op fietsreis door de Amerikaanse continenten
Pim Schnitker en Ellen van Eijzeren uit Lieshout fietsen van de zuidpunt van Zuid-Amerika naar het noordelijkste stukje van Noord-Amerika. Ze zitten nu 'in het midden'.
Pim Schnitker en Ellen van Eijzeren uit Lieshout fietsen van de zuidpunt van Zuid-Amerika naar het noordelijkste stukje van Noord-Amerika. Ze zitten nu 'in het midden'.
"Voor jullie allen een electronische nieuwjaarskaart, weliswaar in het Engels, maar de Thaise vertaling staat er voor het gemak bij." - Frank van Rijn
We hebben door meer dan 80 landen gefietst en daarbij nooit Portugal aangedaan. Terwijl we hier rondfietsen denken we na wat ons ons in vredesnaam heeft bezield. Wat een mooi fietsland. Dorpjes, mensen, landschap, hartelijkheid. We voelen ons thuis.
After three ‘turbulent’ flights I arrived in Calgary in (two) pieces. Stan, who follows my blog, picked me up from the airport. This Polish man opened his home to me and before I put down my head we had a (typical Polish) lovely light meal of bread and butter, different cheeses, meat and pickles. The next morning I left for Banff.
In San Antonio, een stoffig dorpje op 3775 m op de puna, hebben we twee dagen heerlijk uitgerust. Helemaal niks gedaan, behalve een taxi regelen naar de top van de hoogste bergpas van Zuid-Amerika. Wijs geworden van onze laatste poging een hoge pas op te fietsen (die was ” slechts” 4071 m) proberen we het deze keer niet eens.
Een pick-up brengt ons in no time 46 km grotendeels in haarspeldbochten omhoog, naar de top van de Abra de Acai.
We hebben ons dik aangekleed en dat is wel nodig ook. We staan op niet minder dan 4071 meter boven zeeniveau en de wind giert om de onbeschutte top van de pas van de Cuestas de Lipan.
Een knallend begin van deze video (letterlijk), dankzij de wegwerkers die met behulp van springstof een weg aan het aanleggen zijn. Bas fietst via de rivier langs de grens van Afghanistan en kom steeds weer hoger. Ook de dorpjes zijn steeds verder afgelegen en de locals zijn ontzettend gastvrij.
I arrive in Ireland by ferry in the late afternoon. My only plan for the day is to get away from Rosslare city and harbor and find a place to pitch my tent. In England people told me the wild camping would get easier getting to Wales and even more so in Ireland, but I’m surrounded by farmland without a farm in sight.
Marion Holtmark en René van den Burg zijn altijd fervente fietsers geweest. Met vele fietstochten en zelfs een fietsvakantie naar Zuid-Frankrijk hebben ze onnoemelijk veel kilometers afgelegd.
Als kind wilde ik graag avonturier zijn, ontdekkingsreiziger of politieman. Wereldfietser stond eigenlijk niet op mijn lijstje.
Frank gaat lekker op zijn nieuwe Travelmaster 3+! Hij is in Thap Than aangekomen na een rit van 105 kilometer.
Vanwege een voorspeld hittegolfje, 42 graden in de schaduw, blijven we een dag langer in Chilecito. Om 10 uur is het al 35 graden, dus die 42 is vast wel gehaald. Wij hebben het niet meer gecheckt: we zetten de airco lekker hoog in ons appartement. De volgende dag beklimmen we alsnog de Questa de Miranda. Eindelijk een pas waar we geen taxi voor nodig hebben 😉 In twee uur fietsen we de haarspeldbochten naar de top op 2040 meter om daarna nog sneller af te dalen door een zee van cactussen.
De Chinese grens komt steeds dichterbij en de avonturen van Bas worden steeds bizarder. Op dit moment is de Westerse samenleving verder dan ooit voor hem... Het weer wordt steeds extremer en hij verblijft in verlate dorpjes en huizen hoog in de bergen. Een beetje beschutting in deze kou kan geen kwaad namelijk.
It feels like I’m cycling in Central Asia. The landscape is wide and wavy with brown and green tones and a lake here and there. I’m in Connemara. From Killarney I headed north.
Onze busreis van honderden kilometers heeft ons in een ander klimaat en een ander landschap doen belanden. In de jungle was het koud als het 25 graden was. Bij aankomst in Salta was het dagenlang vanwege een koufront maar 15 graden. We lopen te kleumen in de stad.
De Pamir Highway wordt elke dag mooier, indrukwekkender en de lucht wordt ijler. Het is soms zo mooi, dat het moeilijk is om uit te leggen wat er door Bas z'n hoofd heen gaat. Samen met de inmiddels vaste groep trekt hij door het hoge gebergte. Dat gaat soms soepel en soms gaat dat over kilometers los zand en stenen.
Van Ulanbataar fietsen we naar de grens met Kazachstan en terug, 8 weken door onbewoond gebied over onverharde wegen. Als Chengkuai Khan, maar dan op een tweewieler.
Aan het einde van het vorige bericht kon je het lezen: de besneeuwde toppen van de Andes oefenen een bijzondere aantrekkingskracht op ons uit. Om die reden rijden we na twee saaie dagen in het saaiste stadje van deze reis (San José de Jachal) niet de directe en makkelijke route naar het zuiden maar vertrekken we in oostelijke richting.
Net iets voor Cafayate bereiken we het asfalt. In het vorige bericht heb je kunnen lezen hoe aangenaam dat was, om weer schijnbaar moeiteloos over een glad wegdek te fietsen. Cafayate blijkt een aangenaam stadje te zijn dat zich vooral profileert als het wijncentrum van de regio. Overal kun je de zogenaamde bodega’s bezoeken voor een rondleiding en natuurlijk uitgebreid wijnproeven. Dat boeit ons niet zo want wijndrinken kun je thuis ook prima. Bovendien zijn de meeste Argentijnse wijnen hier net iets duurder dan dezelfde fles in Nederland.
"Deze foto maakte ik tijdens mijn eerste fietstocht met de Santos, van Vlissingen naar Desvres in Frankrijk. Hier zie je de IJzer bij Diksmuide." - Popko
Deze week hangt Bas een rugzak om en beklimt een hele hoge berg. Maar de hoogteziekte begint hem parten te spelen. Verder zie je de Bibi Fatima hot springs en krijg je een kijkje in het leven op een fietskamp. China is nog maar twee weken fietsen...
Gijs Loning van Outdoorguru nam de Travel Lite+ E-bike onder handen en beaamt dat het gebruik van een achterwielmotor 'een slimme keuze is'. Nieuwsgierig naar de rest van de test?
Gewoon op vrijdag aan het einde van de werkdag je fietsjes in de auto gooien, rijden naar Rotterdam, daar op de boot stappen en tijdens het diner glijdt de boot van de kade op weg naar Hull in de United Kingdom.
Met de nieuwe fiets terug naar Mongolie?! Nee, toch maar niet. We besluiten ons geluk in Mongolie later nog eens te proberen en nu door te gaan naar India.
Van Mae Sariang naar Hot moest ik de bergen weer over maar de weg was gelukkig niet zo steil als die voor Mae Sariang, zodat er redelijk te fietsen was, hoewel ik zo nu en dan de berm werd ingedrukt door een vrachtwagen en een mini bus. Op de afdaling van de 1200 m hoge pas kwam ik langs de ingang van Opluang Nationaal Park.
Nederlands bekendste wereldfietser, Frank van Rijn is op avontuur in Thailand. Zijn metgezel is een custombuilt à la Frank Travelmaster 3+, die hij de naam 'San Francisco' heeft gegeven.
Bas fietst hoog in de bergen waar het koud is, ijskoud. Op zoek naar beschutting, is een stal vol met ontlasting de enige geschikte plek. Bekijk deel #26 van Dtour.
"Met onze Double Travel 2 in Valras Plage in Frankrijk, op weg naar Carcasonne vanuit Delft. 2000 kilometer met de tent en geheel zelfvoorzienend. Het was een fantastische ervaring!" - Pierre
Tajikistan is ruig, hoog en erg indrukwekkend. Een fantastisch kampeerland. Als je op zoek bent naar rust, stilte en weidse landschappen, dan kun je daar goed terecht.
Voor vrijwel elke fietser in het enorm uitgestrekte Argentinie komt vroeger of later het noment dat er keuzes gemaakt moeten worden. Fiets ik honderden kilometers verder langs een saaie, drukke en gevaarlijke weg of maak ik gebruik van het openbaar vervoer om naar een nieuw interesssant gebied te reizen.
1492: Columbus ontdekt Amerika. Minder dan 125 jaar later, in 1607, arriveren de Jezuiten in de diepe binnenlanden van Zuid-Amerika, het grensgebied van het huidige Paraguay, Argentinie en Brazilie.